Zoals jullie wel weten, ben ik deze zomer weer begonnen als freelancer en moet ik mijn klantenkring weer opbouwen. Twee weken geleden stuitte ik op een interessante vacature. Het bedrijf zocht freelancers voor hun talentenpool, en ik greep de kans met beide handen aan. Er volgde snel een uitnodiging voor een gesprek, voorafgegaan door een testopdracht: een storyboard tekenen en omzetten in een animatie. Dat had ik al eerder gedaan, moeilijk zal dit niet worden, toch?
Na een vlotte start werd ik plotseling geconfronteerd met After Effects. Het was veel te lang geleden, hoe moest dit nu weer? Ik besloot eerlijk te zijn en meldde dat deze opdracht niet binnen mijn expertise viel. Tot mijn opluchting kreeg ik een nieuwe opdracht die beter bij mijn profiel paste. Met hernieuwd zelfvertrouwen ging ik naar het kennismakingsgesprek, waarin ik openlijk mijn gebrek aan ervaring met After Effects en Premiere Pro besprak.
Tot mijn verrassing reageerden ze begripvol. Ze vroegen simpelweg of ik bereid was mijn kennis bij te spijkeren, mocht dat nodig zijn. Na het gesprek voelde ik me opgelucht en tevreden.
Ik ben zelf heel nieuwsgierig en probeer steeds nieuwe dingen uit. Maar het is onmogelijk om alle vaardigheden te onderhouden, waardoor sommige interesses in de vergeetput verdwijnen.
Dit voorval confronteerde me met een dilemma dat velen waarschijnlijk zullen herkennen: de nieuwsgierigheid naar nieuwe vaardigheden versus de uitdaging om alles bij te houden. Ik ben zelf heel nieuwsgierig en probeer steeds nieuwe dingen uit. Maar het is onmogelijk om alle vaardigheden te onderhouden, waardoor sommige interesses in de vergeetput verdwijnen.
Het was mijn geluk dat het bedrijf op zoek was naar verschillende profielen. Ik kon daarom uitpakken met mijn uitgebreide ervaring in webdesign en projectmanagement. En ik vermoed dat de eerlijke communicatie rond het tekort aan kennis om te animeren ook in mijn voordeel heeft gespeeld.
Herkennen jullie dit? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.